Onze geschiedenis
De beginjaren van KBBC Eksaarde
In den beginne was er ... voetbal
De eerste ervaring van Tony De Vos met het verenigingswezen was in bedrijfsvoetbal, via zijn werkgever Van Melle. Tony heeft hier heel wat jaren meegedraaid en legde toen al tal van contacten in het Gentse. Als supporter van Standard Lokeren, was hij regelmatig terug te vinden op de terreinen op de ‘Kop’, omdat er ook ‘Gezôardeneirs’ meespeelden. Al durfden de resultaten al eens tegenvallen.
Op een avond zaten Georges en Tony na te kaarten in het Gildenhuis, toen Wilfried De Cock zijn beklag kwam doen over de vele kilometers die hij moest rijden om te kunnen basketten. “Eigenlijk” vertelde hij, “zou ik liefst in Eksaarde basketten”. Georges en Tony hadden geen idee wat het spelletje precies inhield, maar nieuwsgierig als ze waren, gingen ze op prospectie. Al snel was Tony volledig mee met het spel en hij zag mogelijkheden. Misschien was het wel tijd voor een nieuwe wind in Eksaarde!
1969
Na een testfase, kreeg het idee om een vereniging in competitie op te starten vaste vorm.
Georges zorgde voor de inschrijving bij de Koninklijke Belgische Basketbond; het eerste team werd gebouwd rond Wilfried; het dagelijks bestuur was actief en alle transfers werden onderhandeld.
Om Wilfried af te kopen van het Sint-Niklase Hermes, moest er wel een deftige som neergelegd worden: 5.000 BEF per jaar en een finale afkoopsom van 20.000 BEF. Maar hij was het waard.
Tony werd onze voorzitter en BBC Eksaarde was geboren!
4 jaar buiten spelen
Het eerste buitenterrein, de ‘meisjesschool’ in Eksaarde, werd als officieel veld aangeduid. Met de zegen van meneer pastoor tijdens een heilige mis, ook voor het terrein, luidden de klokken voor de allereerste opworp.
Ook op verplaatsing werd er soms buiten gespeeld. Zo ging het met onze pupillen richting Aalst, tegen ‘Berger du Nord’, bij temperaturen rond het vriespunt. Tony reed met zijn auto tot achter de spelersbank, liet zijn auto draaien met de verwarming op de hoogste stand en verwarmde zo de bankzitters. Op de koop toe, arriveerde er een officiële scheidsrechter één uur na aanvang van de wedstrijd, die bij hoog en bij laag beweerde dat er 15 uur op zijn kaart stond in plaats van 14 uur. De wedstrijd moest en zou opnieuw gespeeld worden ondanks de koude temperaturen.
Promotie naar 2e Provinciale: een eerste succes!
Dit bracht de verplichting met zich mee om indoor te beginnen spelen. Eksaarde beschikte nog niet over een eigen sporthal, daarom ging het richting Moerbeke. Eksaarde, in de jaren ’70 nog met zelfstandig politiek bestuur, had plannen om een nieuwe school met een turnzaal te bouwen. Tony sprak zijn contacten bij het gemeentebestuur aan en ijverde ervoor om deze turnzaal toch zeker groot genoeg te maken. Groot genoeg voor basketbal. Dankzij Tony’s gelobby kreeg BBC Eksaarde een echte thuis in 1979.
Tony was er altijd wanneer er moest verbouwd worden. De bediening van het scorebord zou achter de muur in de sportzaal komen, dus dit betekende het nodige kap- en breekwerk. Hij ging echter zo enthousiast in zijn taak op, dat na een tijdje de beitel van Jacky in de kruipkelder verdwenen was…
Centjes voor de clubkas
Om een spaarpotje op te bouwen, werden er ook nevenactiviteiten ingericht. Zo werden er bijvoorbeeld etsen tentoongesteld en verkocht (zaal Fiandi), met een percentje voor de clubkas. Toen het voorstel van de eigenaar van Triphon kwam om een leegstaand eethuis nieuw leven in te blazen, ging het bestuur met hem in zee. Café BBC Eksaarde was een feit. De tap was open van donderdagavond tot zondagavond, met vaste vrijwilligers en zijn eigen stamgasten. Ook tijdens de kermissen werd er café gehouden: bij Staf & Lena (daar waar nu de Spar is) en in de Hoge Wip (recht over de kerk). Een café, uitgebaat door de basket, dat was nieuw en bracht een aardig centje op.
Toen het tijd was om af te ronden bij café ‘Staf en Lena’, werden ook de ‘blaffeturen’ ’s avonds gesloten. Daniël, onze tapper van dienst, merkte al gauw dat deze nogal fragiel waren: tot zijn eigen verbazing had hij een lamel afgebroken. Tony schoot al snel ter hulp, maar toen liep het volledig mis: hij had het hele ding in zijn handen…
Rondrijdende tombola, vanaf de prille jaren ‘70
Als een echte circus attractie, trok de promotiewagen van BBC Eksaarde jaarlijks door het dorp. Fernands tractor trok het hele goedje voort: een platte wagen, met daarop alle prijzen mooi geëtaleerd. ‘Lotjes te koop ten voordele van ‘den basket’, altijd prijs!’ weerklonk het door de straten.
Spelers en vrijwilligers gingen van deur tot deur, om enveloppen te verkopen. En de supergelukkigen, die vonden een extra tombolalotje voor de ‘superprijs’: een hesp of een waardebon van bij de plaatselijke middenstand.
De platte kar werd later vervangen door een wagen, voorafgegaan door de Volvo 343 van René, die de komst van de tombola scandeerde door de gemonteerde muziekinstallatie. Moderner tijden, maar met dezelfde de bedoeling: mensen warm maken voor het ‘Gezôarse’ basketbal.
Zaalmeester
Het weekend van de thuismatchen was Tony op vrijdagavond stipt op post om de wedstrijdtafel, reclameborden en de tribunes klaar zetten voor de volgende morgen. Hij deed daarvoor beroep op niemand, buiten Daniël. Tony heeft dit volgehouden tot op het einde, ook toen hij slecht te been was. Want alles moest piekfijn in orde staan.
Tony had een vaste stek achteraan de sportzaal, samen met René en Walter. Men noemde hen ‘de heilige Drievuldigheid’. Vanuit hun hoekje bekeken de heren rustig de match en ze zagen dat het goed was. En ze verwoordden het zoals het was, altijd de waarheid. Een mindere match bleef zelden hangen. Tony bleef altijd zitten tot het einde, gaf zijn mening maar brak nooit iemand af. Volgende keer beter!
De club groeit
Tony zag als geen ander het belang in van een goed jeugdbeleid, om het voortbestaan van een club te garanderen. Zo sprak hij jongeren aan die rondhingen bij jeugdhuis ‘den Uil’ of die op het statiepleintje speelden. Dikwijls trok hij z’n stoute schoenen aan en sprak met de ouders om BBC Eksaarde als club voor te stellen. Er werd zelfs beroep gedaan op de schooldirecteur, om jongeren warm te maken voor de mooiste sport: basketbal!
Onze ‘kruisvaarders’ kenden echter ook tegenslag: ze moesten soms de duimen leggen voor de lokale voetbalvereniging, die hen steeds een stapje voor was. Gelukkig waren er onder deze voetballers ook nieuwsgierigen, die van een sport in opmars wilden proeven. Menig voetballer is zo ‘bekeerd’…
En zo bleef de bal aan het rollen: de eerste jeugdtrainers werden gevormd, de jaarplannen werden geschreven tussen pot en pint aan de Verre Kapel.
1973: Promotie naar 2e
Twee testwedstrijden moeten beslissen over promotie naar tweede provinciale, of net niet…
Hele scharen Eksaardse supporters verzamelden zich op de markt van Lokeren, voor de strijd tegen Buggenhout.
Ook in de ‘Jutehal’ van Eeklo ging onze eerste ploeg vol aan de bak tegen Sleidinge: want het was voor de ‘knikkers’. Gedurfde last minute wissels, met een duw van Tony erbij, zorgden ervoor dat de beide wedstrijden in het voordeel van Eksaarde werden beslecht.
De promotie naar 2e was een feit!