TONY DE VOS
In memoriam
Een klinkende naam in Eksaarde en daarbuiten
Altijd wel met iets in de weer, maar nooit thuis. Dikwijls wisten zijn huisgenoten er het fijne niet van… ‘Het zal wel weer voor den basket zijn’, was de meest logische verklaring.
Scouter van jong talent
Tony had oog voor talent. Hij heeft veel jongeren begeleid, geadviseerd en door zijn uitgebreide kennissenkring ook de kans gegeven om extra trainingen bij te wonen, onder andere van Frans De Boeck, Eddy Cornelis en Frans Verhulst. Tijdens het weekend reed hij van match naar match, om de vorderingen van zijn ‘poulains’ gade te slaan. Natuurlijk mocht ook ons ‘Gezôars’ talent niet ontbreken: alles deed Tony om onze jongens in een goed daglicht te stellen.
‘Elke ploeg is op zoek naar ne goeie groten, maar aan elke groten mankeert er wel iets.’
Afgevaardigde van de provinciale jeugdploeg Oost-
Vlaanderen en lid van de jeugdcommissie
Als provincieverantwoordelijke en lid van de jeugdcommissie, schreef hij Oost-Vlaamse ploegen aan om spelers te ronselen voor de jeugdselecties. Het hoogtepunt waren de jeugddagen in Louvain-la-Neuve, waar de meest talentvolle jongeren uit alle Belgische provincies uiteindelijk in de nationale jeugdploeg terecht kwamen. Alles volgde Tony op: de trainingen, de selecties, de uitrustingen wassen en het vervoer. Hij was ook hun mentor.
Tony had een stageplaats geregeld in Deinze, op de terreinen van een herstellingsoord voor ouderen. Het leek een goed idee om de bewoners wat interactie met jonge mensen te bieden. In de tuin werd een heuse opblaasbare sporthal geïnstalleerd, verre van ideaal, door condens en kou. Maar nog voor de eerste basketschoen ’s morgens werd aangetrokken, had Tony al een inspectie gedaan van het zaaltje en was de vloer gedweild. Hij voorzag in alles.
Spelers selecteren, betekende ook soms knopen doorhakken, want elke speler had wel zijn sterktes, zeker naarmate de groep kleiner werd. Ingeval van twijfel ging Tony mee in overleg en bracht dikwijls een eenvoudige oplossing aan. ‘Kiezen tussen Piet of Jan? Wie heeft er de mooiste moeder? Deze speler nemen we meer naar de volgende ronde’. De afvaller werd dan eerste reserve, voor het geval dat. Zo eenvoudig kon het zijn…
‘Hij loopt met zijn voeten naar buiten, het zal nooit een basketter worden
want dat heb ik nog nooit op een plein gezien.’
Rechter ben je voor het leven, Tony was het 20 jaar lang.
Samen met andere basketadepten werd hij, omwille van zijn capaciteiten uitgekozen, om te zetelen in de tuchtraad van Oost- Vlaanderen. Maakte je het als speler net iets te bond op het basketplein, dan mocht je het voor de ‘Groene Tafel’ aan Tony gaan uitleggen. Niet dat hij aanwezig mocht zijn als het om een speler van Eksaarde ging. Het was wel aan hem om achteraf de nodige uitleg te verschaffen.
Wie was Tony?
LEVENSLOOP:
Geboren 17 augustus 1937
Zoon van Rachel De Veirman en Alphons De Vos
Broer van Fernand
Opgegroeid in Eksaarde Dorp 19
SCHOLING:
Lager in de Bautschoot
Middelbaar in Don Bosco, Gent (internaat)
Opleiding Grafische Vormgeving in Zeist, Nederland
LEGER:
Gekazerneerd in Kassel, Duitsland
Osiris Denderleeuw, Okapi Aalstar, Telindus BC Oostende, Fortitudo Bologna, Pallacanesctro Virtus Roma, PBK CSKA Moskou, Prokom Trefl Sopot, BK Azovmash Marioepol, Real Madrid Baloncesto, Olimpia Milano, Telenet Oostende
CEO Flanders Classics, Partner Sporthouse Group, President ULEB
Tony en zijn Poulains: Tomas Van Den Spiegel
Tony loopt als een rode draad doorheen mijn carrière, zeker toen ik nog jeugdspeler was.
Vanaf de eerste provinciale selecties en ook tijdens de specialisatietrainingen die Basket Oost- Vlaanderen organiseerde was Tony altijd present. Ook door zijn vriendschap met Frans De Boeck, Frans Verhulst en Lucien Van Kers, de coaches die mij toch wel gevormd hebben, stond Tony altijd dicht bij mij.
Met zijn gekende, directe en eerlijke maar ook joviale manier heeft hij mij mee gevormd. Hij had een oog voor talent maar was ook altijd constructief en de impact die hij op veel bekende spelers heeft gehad, is volgens mij onderschat.
Een van mijn mooiste herinneringen is het Europees Kampioenschap juniores jongens in 1996 in Lourdes, waar we met België een historische 4de plaats behaalden. Dat is volgens mij een resultaat dat geen enkele jongensploeg ooit evenaarde tot op heden. Tony was één van de weinigen die dat hele EK van A tot Z heeft mee gemaakt. En samen met de spelers en hun families de successen tegen Italië, Rusland, Joegoslavië en Turkije meevierde.
Zijn passie voor het basketbal was prachtig en ongeëvenaard. Er is geen sporthal in Vlaanderen waar ik Tony niet ooit ben tegen gekomen.
Mocht het kunnen, zou ik graag nog eens wat jeugdmatchen gaan bekijken met hem, om zijn analyse van de jonge talenten van vandaag nog eens te mogen horen.
BBC Eksaarde, BBC Zele, Sgolba Aalter, Hermes Sint-Niklaas, Okapi Aalst, BBC VDW Lier, Sparta Deerlijk, Osiris Denderleeuw, Gentson, Haantjes Oudenaarde, Sparta Laarne
Tony en zijn Poulains: Andy Hoste
Pepe Tony, de ‘Godfather’ van het Eksaardse Basketbal
Het is enkel en alleen aan hem te danken, dat ik van een carrière in het basketbal heb mogen proeven. Menigmaal stond Tony bij mijn ouders voor de deur met de vraag of ik het niet zag zitten om het basketbal eens te proberen. In eerste instantie zag ik dat niet zitten, vooral omdat ik als jonge snaak hoge ogen gooide in atletiek. Zowel op de piste als in het veldlopen kwam ik heel goed uit de verf. Tony liet het er niet bij en bleef aandringen. Uiteindelijk had hij me als 14- 15 jarige te strikken.
Wist ik veel wat de invloed van een man als Tony zou kunnen betekenen…
Tony kende iedereen in het provinciale en nationale basketbal en iedereen kende hem. Na enkele trainingen en wedstrijden bleek dat mijn achtergrond in atletiek een super basis was. Tony zag het groter en gebruikte zijn connecties om me te introduceren in de provinciale ploeg. Zijn stokpaardje was ‘met talent alleen kom je er nooit, je moet het hebben van goede trainers om het verder te brengen!’
Daar stond ik dan: met nieuwe stoffen ‘Rucanors’, als enige snotneus uit de provinciale reeksen, tussen al die jongens uit de FIBA jeugdreeksen. Nog was het niet genoeg. Wekelijks gingen we naast de gewone trainingen ook nog nationale specialisatie-pivot-trainingen inlassen bij George Van Huffel in Gent. Ook André De Schrijver werd ingeschakeld voor privé trainingen in het zaaltje achterin de Fiandi. Wat heb ik enorm veel bijgeleerd op korte tijd! En Tony bracht me overal naartoe: duizenden kilometers deed hij, lang uitgestrekt in zijn Toyota Camry.
Daarna werd het een ‘prestige principe’ voor Tony: hij werd mijn ‘manager’, ik zijn ‘poulain’. Op mijn 17de kreeg ik mijn eerste transfer te pakken. Zele promoveerde naar 2e nationale en ze trokken me aan voor de FIBA – juniores en garandeerden me een stek op de bank bij de eerste ploeg. In eerste instantie reed ik met m’n brommertje naar de trainingen en eens 18 geworden kreeg ik van Tony mijn eerste wagen cadeau. Na trainersperikelen in Zele, vond Tony het beter om ploegen te zoeken met een stabiel bestuur en goede trainers. Wanneer ploegen mij contacteerden, vond ik het altijd leuk om te zeggen “bel maar naar mijn manager, 093468040”. Dat nummer zal ik nooit vergeten. Tony regelde de transfers aan de condities die hij gepast achtte. Het heeft me alleszins geen windeieren opgeleverd. 😉 Zele, Sgolba Aalter, VDW Lier, Hermes Sint-Niklaas, Sparta Deerlijk, Osiris Denderleeuw, Gentson, Okapi Aalst met een titel in 2e nationale en een jaartje eerste klasse ervaring als uitschieter. Vooral ploegen waar ik terecht kon bij goede trainers : Jan Van Hoeiweghen, Frans Verhulst, Frans de Boeck, Tony van den Bosch,…
Mooi was zijn emotie, toen ik hem op Vaderdag met een cadeautje verraste. Want dat was hij voor mij: een tweede vader. Nagenoeg elke wedstrijd was Tony present. Een crème van een kerel. Grootser komen ze niet.
Ik hoop dat ik hem trots gemaakt heb!